هر پدر و مادری روش منحصر به فرد خود را برای تربیت فرزندان دارد. اما هدف نهایی آنها یکسان است. مستقل ساختن فرزندان و اتکای کودک به خود هدف نهایی هر والدی است. کودک برای رشد در این دنیا، به ویژه در سن بلوغ، نیاز به کمک دارد در عین حال که باید استقلال خود را نیز حفظ نماید. آنها باید قبل از ورود به دنیای واقعی نقاط قوت و ضعف خود را بدانند و عزت نفس داشته باشند. در این مقاله نکات مهمی در مورد تربیت کودکان مستقل بیان خواهیم نمود.
سالها طول می‌کشد تا کودک مستقل و مسئول شود. فرآیند یا مسیر رسیدن به آن اگرچه چالش برانگیز است، اما مزایای متعددی را برای کودک به همراه دارد. افزایش اعتماد به نفس و بهبود مهارت حل مسئله تنها یکی از این مزایا است. به عنوان والدین، ممکن است دوست داشته باشید فرزندتان از شما کمک بخواهد.
اما در نهایت، آنها باید نجات دهنده خود باشند و مستقل بودن را بیاموزند. اگر والدینی هستید که به دنبال نکاتی در مورد نحوه تربیت فرزندان مستقل هستید و فرزندان خود را در این سفر راهنمایی می‌کنید، ادامه مطلب را بخوانید. در مقاله ایجاد انگیزه در نوجوانان برای انجام کارهای مدرسه میتوانید بیشتر در این مورد مطالعه کنید.
سن مناسب استقلال برای کودک
در حدود سه تا پنج سالگی، کودک به چندین مرحله فیزیکی، اجتماعی، عاطفی و شناختی دست می‌یابد. آنها یاد می‌گیرند که در چندین فعالیت با سایر کودکان شرکت کنند، فعالیت‌های خاصی را بدون کمک زیاد انجام می‌دهند، احساسات اساسی دیگران را درک می‌کنند و با جملات کامل صحبت می‌کنند. آنها همچنین به معاشرت و انجام کارهای روزمره علاقه نشان می‌دهند و خود را بهتر بیان می‌کنند. بنابراین، این سن مناسب برای شروع سفر آنها به سمت استقلال است.
نکات مهم برای تربیت کودکان مستقل
1. یک روال معمول تنظیم کنید.
ندانستن اینکه در مرحله بعد چه باید بکنید می‌تواند چیزی باشد که ممکن است باعث عدم استقلال فرزند شما شود. با ایجاد یک روال عادی برای آنها، به آنها کمک کنید. این امر آنها را از پیش بینی و سردرگمی دائمی رها می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا وظایف خود را بهتر انجام دهند. هنگامی که خود را به کارهای خاص عادت دادند، میتوانید آنها را با کارهای جدید آشنا کنید.
اطمینان حاصل کنید که هنگام ایجاد یک روال معمولی برای فرزند خود، عامل زمان را در نظر بگیرید. اگرچه کودکان می‌توانند بیشتر وظایف را مانند یک بزرگسال انجام دهند، اما برای انجام آنها به زمان بیشتری نیاز دارند.
2. اجازه دهید در کارهای خانه به شما کمک کنند.
مستقل بودن نیز به معنی آموزش در انجام کارهای خانه است. آشنایی آنها با کارهای خانه در سنین پایین می‌تواند آنها را مسئول‌تر کند. همچنین می‌تواند مهارت‌های مدیریت زمان و تصمیم گیری آنها را توسعه دهد. میتوانید از فرزند خود بخواهید که در نظافت خانه، شستن لباس‌ها، چیدمان قفسه‌ها و غیره کمک کند. همچنین میتوانید برای همه اعضای خانواده یک نمودار کار درست کنید و از همه بخواهید تا به وظایف خود عمل کنند.
3. در تصمیم گیری به آنها کمک کنید.
تصمیم گیری مهارت مهمی است که باید در حین تلاش برای مستقل بودن روی آن کار کنید. در سال‌های اولیه شما بیشتر تصمیمات او را برای وی خواهید گرفت. حتی در آن صورت، سعی کنید بین گزینه‌ها یکی را انتخاب کنید. این انتخاب ممکن است بین دو لباس، دو اسباب بازی یا دو فعالیت باشد. به آنها اطلاع دهید که انتخاب آنها مهم است و آنها قادر به انتخاب هستند. اگر آنها گیر کرده اند، موارد مشابه را به خاطر بیاورید و به آنها بگویید که چگونه تصمیم گرفتند. با گذشت زمان، با رسیدن به دوران نوجوانی، میتوانید از آنها بخواهید که در فرآیندهای تصمیم گیری در خانواده نیز شرکت کنند.
4. تلاش آنها را ستایش کنید.
راه مستقل شدن کودک آسان نیست. برای تربیت کودکان مستقل چندین تلاش ناموفق قبل از تلاش موفق وجود خواهد داشت. به عنوان والدین، وظیفه شما این است که تلاش‌های آنها را تحسین کنید. بگذارید آنها درک کنند که شکست آنها را قوی تر می‌کند. توجه به تلاش‌های آنها می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند. با اجازه دادن به فرزند خود در مواجهه با مشکلات، به او اجازه دهید تا بر تلاش‌های خود تمرکز کند و زیاد به نتایج به دست آمده توجهی نداشته باشد.
5. تبادل نظر
برای تربیت یک کودک مستقل، باید به او اجازه دهید نظرات خود را بیان کرده و دیدگاه‌های خود را به اشتراک بگذارد. ارتباط در اینجا کلیدمهمی برای تربیت کودکان مستقل است. بنابراین، اخلاق و ارزش‌های خود را با فرزند خود در میان بگذارید. سعی کنید در مورد روز همه سر میز شام بحث کنید. به نحوه گذراندن روز آنها گوش دهید و درباره روز خود به آنها بگویید. نظرات آنها را بپذیرید و به آنها بیاموزید که به نظرات دیگران در مورد مسائل احترام بگذارند.
6. اجازه دهید آنها به خود وابسته باشند.
اگر همه چیز مورد نیاز در دسترس آنها باشد، ممکن است وابسته شوند. اجازه دهید فرزندتان برای به دست آوردن وسایل مورد نیاز خود تلاش کند. به عنوان مثال، میتوانید لباس‌ها یا کیف‌های مدرسه خود را برای آنها آماده نگه ندارید و اجازه دهید خودشان این کار را انجام دهند. بگذارید آنها با عواقب عدم آمادگی روبرو شوند. سرانجام، آنها در بیشتر موارد به خود وابسته می‌شوند.
7. بازی مستقل را تشویق کنید.
برای بچه‌ها بسیار مهم است که وقت خود را صرف یادگیری استقلال کنند. فعالیت‌هایی که آنها به طور مستقل انجام می‌دهند می‌تواند به پرورش خود مختاری، ایجاد خلاقیت و بهبود مهارت حل مسئله کمک کند. با چند دقیقه در روز شروع کنید و زمان تنهایی آنها را به تدریج افزایش دهید. برای کودکان نوپا، آنها را در محیطی امن و دوستدار کودکان بگذارید و بازی مستقل را تشویق کنید. میتوانید چند کتاب رنگ آمیزی و پازل به آنها بدهید یا وظیفه‌ای را در اختیار آنها قرار دهید که به تنهایی انجام دهند.
8. شرایط خود را واضح بیان کنید.
اگر آنها نتوانند قوانین خانه را رعایت کنند، به آنها اطلاع دهید که عواقبی در پی خواهد داشت. اصولا این امر زمانی اتفاق میافتد که کودک سرگرم کاری غیر از کار اصلی خود است. کاری مانند بازی با گوشی همراه یا تبلت همیشه کودک را بیش از حد درگیر دنیای ویژه خود می‌کند. بنابر این برای دوری از این امر میتوانید از نرم‌افزارهای کنترل والدین مانند FamilySafe برای جلوگیری از استفاده بیش از حد کودکان از این وسایل استفاده نمایید.
9. تلاش‌های آنها را تحسین کنید.
به یاد داشته باشید که فرزند شما هنوز کوچک است و برای چیزی تلاش می‌کند که تسلط بر روی آن سالها طول می‌کشد. رفتارهای مناسب را تحسین کنید زیرا به تقویت علاقه و اعتماد به نفس آنها کمک می‌کند. آنها را تشویق کنید تا به غرایز خود اعتماد کنند و به آنها یادآوری کنید که افراد شایسته‌ای هستند. اجازه دهید آنها از دوران کودکی خود لذت ببرند در حالی که یاد می‌گیرند مستقل باشند.
10. از تحسین زیاد خودداری کنید.
در حالی که خوب است از تلاشها و رفتار خوب فرزند خود قدردانی کنید، اما به او بگویید که هر کاری که انجام می‌دهد برای او مفید نیست. آنها ممکن است در نهایت باور کنند که هیچ چیز برای آنها غیرقابل دستیابی نیست. این می تواند بر اعتماد به نفس آنها در مواجهه با مشکلات تأثیر بگذارد، زیرا آمادگی کمتری برای آن دارند. سعی کنید کودک خود را در انجام یک کار موفق که قبلا شکست خورده ستایش کنید. از آنها بخواهید تا زمانی که مهارتی را فرا نگرفته اند تلاش کنند، زیرا این امر راه را برای کشف خود و در نهایت اتکا به خود هموار می‌کند.
